Sztuczna inteligencja poza kontrolą?!

Pełną kontrolę nad AI już straciliśmy. Pokazuje to wykorzystanie sieci neuronowych w ramach deep learning. Tzw. głębokie uczenie maszynowe przynosi spektakularne efekty, jest tylko jeden kłopot.

– Nie wiemy, jak taka sieć procesuje informacje. W związku z tym, że serio się tym przeraziliśmy, na MIT powstał pierwszy projekt, raptem dwa miesiące temu, który obiera tę sieć jak cebulę. Być może w ciągu 1-2 lat będziemy wiedzieć, co dzieje się w tej czarnej skrzynce – zapowiedziała dr Aleksandra Przegalińska, zajmująca się sztuczną inteligencją w Massachusetts Institute of Technology, w programie „Z tymi co się znają”.

Istnieją też inne, bardziej widowiskowe i szerzej znane objawy utraty kontroli nad sztuczną inteligencją, widoczne zwłaszcza w bezpośredniej rywalizacji z człowiekiem. Od czasu, gdy komputer Deep Blue pokonał w szachy Garriego Kasparowa, minęło już ponad 20 lat i na nikim nie robi to już dziś chyba wrażenia. Teraz intryguje nas, a niektórych przeraża, komputer AlphaGo Zero, który samodzielnie, bez żadnej pomocy człowieka, nauczył się gry w go, znacznie trudniejszej i mniej schematycznej niż szachy, a następnie znalazł zwycięską strategię, do tej pory nieznaną ludziom.

Tak błyskawiczny rozwój i samodzielność AI uruchamiają wyobraźnię, która zaczyna produkować scenariusze jak z serialu „Black Mirror”. Tym bardziej, że istnieją już całkiem zaawansowane koncepcje tego rodzaju, np. systemów pełnego nadzoru i oceniania obywateli, m.in. przy użyciu gigantycznej liczby sensorów w przestrzeni miast, w tym technologii smart dust.

– Gdybym o tym czytała jeszcze 5-7 lat temu, to pomyślałabym, że to jest raczej literatura. Ale to jest realne zastosowanie połączenia internetu rzeczy i wielowarstwowej sieci neuronowej, która jest „black boxem”, do tego, żeby dyscyplinować społeczeństwo – mówi dr Aleksandra Przegalińska.

Podkreśla też, że tzw. osobliwość w bliskim czasie na pewno się nie pojawi i póki co mamy jeszcze jakiś wpływ na kierunek rozwoju AI, co warto wykorzystać. – Poczekałabym chwilę, spróbowała najpierw zbudować jakiś korpus roboetyki, a dopiero później wypuszczała takie systemy w świat – dodaje dr Aleksandra Przegalińska.

Stara się jednak równoważyć katastroficzny obraz naszej przyszłości z AI i podaje przykład systemów widzenia maszynowego, które w pewnych zastosowaniach są bardzo skuteczne, ale jednocześnie nie potrafią odróżnić pieska chiwawa od muffinka. – Mamy systemy, które w pewnych obszarach będą działać perfekcyjnie, ale w innych mogą być głupiutkie. Jeszcze długo będzie tak, że te systemy będą miały zastosowanie tylko w określonych segmentach – opowiada ekspertka.

Na rozwój AI trudno pozostać obojętnym. Budzi albo strach, albo entuzjazm i przekonanie, że wreszcie ktoś rozwiąże problemy, których sami nie potrafimy rozwiązywać. Czy jest nadzieja, że AI będzie najwspanialszym narzędziem w dziejach człowieka i pozwoli nam rozszerzać nasz horyzont poznawczy?

– Gdyby tak było, bardzo bym się cieszyła. Myślę, że do tego służy sztuczna inteligencja, dopóki jeszcze służy, bo może być tak, że ta zabawa się skończy, jak w „Terminatorze”. Ale niestety obstawiam, że bardziej będzie się rozwijać seksrobotyka – studzi entuzjazm dr Aleksandra Przegalińska.

Kto chciałby dowiedzieć się więcej na temat aktualnego stanu i perspektyw rozwoju sztucznej inteligencji, może obejrzeć obszerną rozmowę z dr Aleksandrą Przegalińską w programie „Z tymi co się znają”.

Ekspertka mówi tam m.in. o tym, co się stanie z Doliną Krzemową i czy jej technoelita zdąży uciec do konstelacji Draco, dlaczego koncepcje dochodu gwarantowanego, panaceum na technobezrobocie, nie mają ekonomicznego sensu, dlaczego renderowanie ludzkiego umysłu i jego implementacja do maszyny przekraczają jeszcze nasze możliwości, jak wygląda i do czego służy twarz Flinstona w świecie Jetsonów oraz dlaczego boimy się robotów z mimiką przypominająca ludzką.

Program „Z tymi co się znają” można oglądać na kanale Browar Namysłów TV.